Jedną z form aktywności zakonu litewskiej prowincji bazylianów w XVII i XVIII wieku było aktywność w miejscach kultu maryjnego. Zakonnicy podejmowali zabiegi mające na celu kontynuację szerzenia kultu maryjnego w ośrodkach cieszących się popularnością w czasach przed zawarciem unii brzeskiej, zarówno w miastach katedralnych (Wilno, Mińsk, Nowogródek) jak również w Żyrowicach. Zgromadzenie przyjmowało fundacje elitarnych rodów Wielkiego Księstwa Litewskiego, które w aktywności zakonników widziały szansę na wykreowanie miejsca kultu w fundowanych przez siebie monasterach. Dzięki zabiegom bazylianów i hierarchii unickiej dwa otaczane kultem wizerunki maryjne zostały ukoronowane koronami papieskimi. Bazylianie animowali życie religijne. Zainicjowali praktykę obchodów lat jubileuszowych oraz korzystali z nadawanych przez Stolicę Apostolską przywilejów odpustowych. W miejscach gromadzących licznie przybywających pątników tworzyli oprawę wizualną i muzyczną. Organizowali druk publikacji na temat czczonych wizerunków maryjnych. Miejsca kultu maryjnego kreowane przez bazylianów prowincji litewskiej przyczyniały się do wzmacniania wspólnoty Cerkwi unickiej i integracji zróżnicowanego społeczeństwa na północno-wschodnich obszarach państwa polsko-litewskiego.



Link do artykułu

---